Protocol voor de verwerking van AIS-data

Veel waterbouwkundige constructies, ook wel bekend als 'natte kunstwerken,' bevinden zich in de laatste fase van hun technische ontwerplevensduur en worden geconfronteerd met toenemende belasting door intensiever gebruik en veranderingen in de scheepvaart. Om deze uitdagingen aan te pakken, werkt Rijkswaterstaat nauw samen met kennispartners zoals Deltares, TNO en Marin, evenals met marktpartijen binnen het Kennisprogramma Natte Kunstwerken (KpNK). Binnen dit programma is er een verschuiving naar een (semi)probabilistische benadering voor het berekenen van belastingen op constructies tijdens aanvaringen. De nieuwe methode maakt gebruik van kansverdelingen van dominante parameters in plaats van maximale vaarsnelheden en massa's. Voor deze kansverdelingsanalyse wordt voorgesteld AIS-gegevens (Automatic Identification System) te gebruiken, bij voorkeur in combinatie met andere relevante gegevensbronnen. Momenteel ontbreekt echter een uniform protocol voor het gebruik van AIS-gegevens. Het doel is om een protocol te definiëren voor het gebruik van AIS-data bij het analyseren van aanvaringsrisico's. De AIS-analyse biedt inzicht in scheepstypes, jaarlijkse bewegingen en snelheidsverdelingen, maar houdt geen rekening met toekomstige veranderingen in verkeerssamenstelling of verkeersstromen. Het inschatten van toekomstige veranderingen vereist een combinatie van historische gegevensanalyse, scenario-planning en samenwerking tussen belanghebbenden. Dit protocol is bedoeld voor datascientists die werken met geanonimiseerde AIS-gegevens van Rijkswaterstaat en heeft als doel een gestandaardiseerde aanpak te bieden voor het analyseren van deze gegevens.