Time-lag effecten in doelbereik bij KRW maatregelen
Auteur(s) |
R. Noordhuis
Publicatie type | rapport Deltares
Bij het uitvoeren van KRW-maatregelen dient in het algemeen rekening te worden gehouden met een zekere vertraging ("time-lag") tussen uitvoering en het behalen van de vooraf gestelde doelen. De duur hiervan wordt bepaald door twee soorten van processen op het niveau van de maatregel (1. hydromorfologische processen en 2. habitatvorming (vegetatie successie) en twee processen op het niveau van het waterlichaam (3. de afstand tot bronpopulaties en dispersie van doelsoorten en 4. eventuele onderdrukking door bijv. slechte waterkwaliteit of exoten). Het voorspellen van de duur van time-lags is afhankelijk van een duidelijke doelformulering en van goede monitoring, en daarnaast van het niveau waarop het doel wordt geëvalueerd ; lokaal (met behulp van projectmonitoring) of op systeemniveau (bijv. via de EKR). In dit document is een schatting gemaakt van de globale duur van de time-lags bij maatregelen met betrekking tot zeegras, kunstriffen, natuurvriendelijke oevers, rivierhout, geïsoleerde plassen, strangen, nevengeulen en kwelders, in principe op lokaal niveau. In veel gevallen nemen de hydromorfologische
processen (maximaal) enkele jaren in beslag, de habitatvorming iets langer (bijv. 4-6 jaar voor vegetatie, 7-12 jaar voor een complete visgemeenschap), de komst van verdwenen soorten uit brongebieden en eventuele onderdrukking vaak meer dan 12 jaar. Het verkorten van time-lags is ten dele mogelijk (bronpopulaties, onderdrukking), bijvoorbeeld door voldoende dynamiek (doorstroming) in het ontwerp van de maatregel toe te laten (tegen onderdrukking door slechte waterkwaliteit) of door middel van samenhang tussen projecten in ruimte en tijd (verkleinen afstand tot brongebieden, stepping stones). De schattingen van de duur van time-lags zijn tevens relevant bij het ontwerpen van aanvullende monitoringsprogramma's, vooral voor het bepalen van de duur en frequentie ervan in relatie tot de gestelde doelen. Voor monitoring op systeemniveau is het belangrijk vertegenwoordiging van alle belangrijke deelsystemen te waarborgen.