Verkenning statistische afhankelijkheid IJsselmeer

In dit rapport is op basis van analyse van historische events en tijdreeksen gekeken naar de processen die ten grondslag liggen aan hoge meerpeilen op het IJsselmeer. Uit deze analyses blijkt dat er sprake is van een zekere volgordelijkheid. Hoogwater op het IJsselmeer ontstaat doordat eerst een depressie zorgt voor hoge zeewaterstanden en een grote lokale afvoer. De hoge zeewaterstanden zorgen voor een beperkte afvoercapaciteit, in combinatie met de hoge afvoer doet dit het meerpeil stijgen. Na deze stijging volgt er nog een afvoerpiek op de IJssel die voorkomt dat het meerpeil weer kan dalen. Bovengenoemde patronen worden veroorzaakt door een weersysteem waarbij er een depressies vanuit het westen over Noordwest-Europa trekt. Bij de geanalyseerde hoogwaters is vaak sprake van meerdere depressies achter elkaar. Bij meerdere depressies herhaalt dit proces zich en bouwt het meerpeil zich langzaam steeds verder op. De hoogwaters van 2002 en 2007 zijn hier een goed voorbeeld van. Vervolgens zijn de bevindingen vergeleken met de aannamen die gedaan zijn in het toetsinstrumentarium van de dijken in het IJsselmeergebied. Om de afhankelijkheden verder in kaart te brengen is het aan te bevelen om nader onderzoek te doen naar de weersprocessen die ten grondslag liggen aan hoge waterstanden op het IJsselmeer. Belangrijk onderdeel hiervan is de kans op straalstroming, waarbij meerdere stormen elkaar opvolgen.